Oι σπίλοι είναι οι γνωστές σε όλους "ελιές" και είναι η συχνότερη καλοήθης βλάβη του δέρματός μας. Κάποιοι απο αυτούς τους σπίλους όμως, αν και καλοήθεις, χρειάζονται ιδιαίτερη προσοχή επειδή πάντα κρύβεται ο κίνδυνος της κακοήθους εξαλλαγής.

 

Οι σπίλοι δεν πρέπει να προκαλούν σε γενικές γραμμές ανησυχία, ωστόσο καλό είναι να γνωρίζετε ότι το μελάνωμα, ένας τύπος καρκίνου του δέρματος εμφανίζεται μέσα ή δίπλα σε έναν σπίλο. Το πρώτο σημάδι της ύπαρξης μελανώματος είναι η ανάπτυξη μιας νέας ελιάς ή η αλλαγή της εμφάνισης μιας υπάρχουσας. Εμφανισιακά θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν μια άσχημη, χωρίς σχήμα και σαφή όρια ελιά

ΤΥΠΟΙ ΣΠΙΛΩΝ

• Κοινοί σπίλοι: ομαλοί, στρογγυλοί, με ομοιόμορφο ροζ, μαύρο ή καφέ χρώμα. Συγγενείς ή επίκτητοι, είναι επίπεδοι ή ελαφρά ανυψωμένοι.
• Δυσπλαστικοί σπίλοι: ονομάζονται και άτυποι. Είναι καλοήθεις (μη καρκινικοί) αλλά συχνά μοιάζουν με μελάνωμα. Μπορεί να έχουν διαφορετικό χρώμα, να είναι ασύμμετροι ή να έχουν ανόμοια όρια. Όσοι έχουν δυσπλαστικούς σπίλους, διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης μελανώματος.
• Κυανοί σπίλοι:  έχουν σκούρο μπλε ή μαύρο χρώμα και μπορεί να είναι συγγενείς ή επίκτητοι. Μπορεί να είναι επίπεδοι ή θολωτοί και να παραμένουν αμετάβλητοι στις περισσότερες των περιπτώσεων.
• Σπίλοι Halo: έχουν ένα λευκό φωτοστέφανο γύρω από την περιφέρειά τους. Με την πάροδο του χρόνου, το χρώμα τους αρχίζει να εξασθενίζει στο κέντρο πριν εξαφανιστεί τελείως. Δεν είναι ασυνήθιστο κάποιος να έχει σπίλους  Halo σε διαφορετικά στάδια εξασθένισης του χρώματος.
• Σπίλοι Becker: έντριχες υπερμελαγχρώσεις καφετιού χρώματος, που αναπτύσσονται στην παιδική ή εφηβική ηλικία, σε οποιαδήποτε περιοχή του σώματος.
• Σπίλοι του Ota και σπίλοι του Ito: συγγενείς ή επίκτητοι, αναπτύσσονται στο χόριο και όχι στην επιδερμίδα. Οι σπίλοι του Ota συνήθως εμφανίζονται στο πρόσωπο και γύρω από τα μάτια και συσχετίζονται με γλαύκωμα, μελάνωμα και άλλα σύνδρομα. Οι σπίλοι του Ito αναπτύσσονται στους ώμους και τα μπράτσα.
• Σπίλοι Spitz: προεξέχουν, έχουν ροδόχρωμη απόχρωση, εμφανίζονται συνήθως πριν από την ηλικία 20.
• Επιδερμικοί σπίλοι: είναι κερατωτικές ή μυρμηκιώδεις πλάκες, συγγενείς ή επίκτητες. Στην εμφάνιση είναι μη φλεγμονώδεις σπίλοι, ασυμπτωματικοί και βρίσκονται στην περιοχή της κεφαλής και του λαιμού.
• Σμηγματογόνοι σπίλοι: επιδερμικοί σπίλοι που αναπτύσσονται συχνότερα στο τριχωτό της κεφαλής ή το πρόσωπο. Πλούσιοι σε σμηγματογόνους αδένες με υπολειμματικά τριχοθυλάκια. Η αφαίρεση αυτών των σπίλων είναι προτιμότερο να γίνεται σε νεαρή ηλικία, όταν η ελαστικότητα του τριχωτού της κεφαλής είναι μεγαλύτερη.
• Σμηγματογόνοι σπίλοι Jadassohn: δερματική βλάβη, κυρίως στο πρόσωπο και το τριχωτό της κεφαλής. Αποτελείται από σμηγματογόνους αδένες, τριχοθυλάκια και έκτοπη αποκρινών αδένων. Μπορεί να είναι συγγενείς ή επίκτητοι, παχιοί ή υπερυψωμένοι.

• Οι περισσότερες ελιές όμως δεν απαιτούν καμία θεραπεία. Αλλά μερικές φορές οι άνθρωποι επιθυμούν την αφαίρεσή τους για αισθητικούς λόγους ή επειδή προκαλούν ενόχληση στην καθημερινότητα, όπως όταν “σκαλώνουν” σ’ αυτές τα ρούχα ή όταν ερεθίζονται από ένα κολιέ, ή όταν τραυματίζονται κατά το ξύρισμα.

Τα χαρακτηριστικά ενός φυσιολογικού σπίλου είναι τα εξής:

1. έχει αμιγές χρώμα, συνήθως καφετί, ροζ, κοκκινωπό, μαύρο ή το χρώμα του δέρματος
2. είναι συμμετρική, δηλαδή η μία πλευρά της ελιάς έχει το ίδιο σχήμα με την άλλη, με σχήμα στρογγυλό
3. είναι επίπεδη ή προεξέχει ελαφρώς από το δέρμα
4. σπανίως αλλάζει η όψη της

Οι σπίλοι που χρήζουν χειρουργικής αφαίρεσης και πιθανώς κρύβουν κάποιο δυναμικό καοήθειας, μετά την εκτίμηση απο δερματολόγο, θα πρέπει να αφαιρούνται απο χειρουργό.

Υπάρχουν και σπίλοι σε ιδιαίτερα σημεία όπως στις παλάμες και στα πέλματα, όπου θα πρέπει να δίνεται ιδιαίτερη προσοχή και έχουν αυξημένη πιθανότητα ανάπτυης μελανώματος.

Επίσης υπάρχουν και σπίλοι που “χρειάζεται” να εξαιρεθούν για αισθητικούς λόγους ή επειδή βρίσκονται σε σημείο που τραυματίζονται συχνά

ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΔΙΑΓΝΩΣΗ

Η διάγνωση γίνεται απο τον ιατρό με βάση το ιατρικό ιστορικό και τα συμπτώματα. Αρχικά γίνεται από δερματολόγο η χαρτογράφηση του σπίλου.

Η διάγνωση γίνεται απο τον χειρουργό με βιοψία, και σε περίπτωση που είναι θετική για μελάνωμα, ακολουθούν περαιτέρω αιματολογικές εξετάσεις, αξονική τομογραφία κρανίου, ακτινογραφία θώρακος και σπινθηρογράφημα οστών

ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Αν η αφαίρεση ενός σπίλου μας δείξει κακοήθεια, τότε λαμβάνονται υπ’οψιν οι παρακάτω παράγοντες: Η θεραπεία εξαρτάται από το στάδιο της νόσου και πόσο νωρίς έγινε η διάγνωση.

Oι τρόποι αφαίρεσης των σπίλων μπορεί να είναι διάφοροι:

• χειρουργικά με τοπική αναισθησία,
• καυτηριασμός,
• laser,
• δερμαπόξεση,
• με χημικές ουσίες, κ.λ.π.

Χειρουργική αντιμετώπιση πραγματοποιείται σε κάθε στάδιο. Σε αρχικού σταδίου μελανώματα, η εκτομή επι υγειών ορίων είναι ιδιαίτερα σημαντική για την αντιμετώπιση.

 Διαβάστε επίσης:

Μπορεί το καλοκαίρι να γίνεται αφαίρεση σπίλων;

Βιοψία των μελαχρωστικών αλλοιώσεων του δέρματος

Διαφορά μεταξύ μελαχρωματικών και δυσπλαστικών σπίλων

Θεραπεία υποτροπής βασικοκυτταρικού καρκίνου δέρματος

Σύνδρομο βασικοκυτταρικών σπίλων

Καλοήθεις παθήσεις δέρματος

 

 

Για περισσότερες πληροφορίες και υπεύθυνη ενημέρωση επικοινωνήστε με τον κο Όθωνα Μιχαήλ, Γενικό Χειρουργό, Διευθυντή Χειρουργικής Κλινικής Ιατρικού Παλαιού Φαλήρου και Υπεύθυνο Τμήματος Ορθοπρωκτικής Χειρουργικής, Τηλ.: 2109520070, 6944435931 | Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. | http://www.omichail.gr