Το Μελάνωμα είναι ο κακοηθέστερος όγκος του δέρματος και των βλεννογόνων. Αποτελεί το 4% όλων των κακοηθειών του δέρματος αλλά είναι υπεύθυνο για το 80% των θανάτων που σχετίζονται με αυτούς.
Παράγοντες που επηρεάζουν την ανάπτυξη Μελανώματος
1. Φαινοτυπικά χαρακτηριστικά - Ανοιχτόχρωμο δέρμα και ύπαρξη μεγάλου αριθμού σπίλων ( άτυπων ή κοινών )
2. Η υπεριώδης ακτινοβολία – έντονη ( διακεκομμένη και επαναλαμβανόμενη έντονη έκθεση στον ήλιο ) και ηλιακά εγκαύματα στην παιδική και εφηβική ηλικία.
Ο παράγοντας αυτός φαίνεται να επηρεάζει λιγότερο τα Οζώδη Μελανώματα και περισσότερο σχετίζεται με τα Επιπολής Επεκτεινόμενα και τα αναπτυσσόμενα επί εδάφους κακοήθους φακής του Hutchinson
3. Γονίδια που σχετίζονται με το Μελάνωμα
Η πρόγνωση εξαρτάται από :
• τον ιστολογικό τύπο
• την ανατομική θέση του όγκου
• το πάχος της βλάβης κατά Breslow
• την ύπαρξη ή όχι εξέλκωσης της βλάβης ( κυρίως για τα LMM )
• την υποστροφή
• το επίπεδο διήθησης της βλάβης κατά Clark
• την μιτωτική δραστηριότητα
• την παρουσία μικροδορυφόρων εστιών
• την αγγειακή διήθηση
• την προέλευση από προϋπάρχοντα σπίλο
• το φύλο
• την ηλικία
Τα Μελανώματα του τριχωτού της κεφαλής , των βλεφάρων και του τραχήλου είναι χειρότερης πρόγνωσης από αυτά που εντοπίζονται στο πρόσωπο, και τα ώτα.
Η ενδεδειγμένη θεραπεία της πρωτοπαθούς εστίας του Μελανώματος είναι η χειρουργική και μόνο αυτή.
Επί υποψίας Μελανώματος γίνεται ολική αφαίρεση της βλάβης με όριο υγιούς δέρματος 0,5-1 εκ. όπου αυτό είναι εφικτό. Σε ευμεγέθεις βλάβες με δυσκολία στην άμεση αποκατάσταση του ελλείμματος γίνεται λήψη βιοψίας από σημείο που να υπάρχουν εμφανή τα κλινικά χαρακτηριστικά του Μελανώματος μαζί με υποκείμενο υγιή ιστό.
Μετά την παθολογοανατομική τεκμηρίωση της διάγνωσης και τον καθορισμό των επιμέρους χαρακτηριστικών του Μελανώματος, όπως το πάχος της βλάβης κατά Breslow , το ανατομικό επίπεδο διήθησης κατά Clark, η ύπαρξη ή μη δορυφόρων οζιδίων, διενεργείται η Ευρύτερη Εκτομή της περιοχής της βλάβης. Αυτό γίνεται για να εξασφαλισθεί η απομάκρυνση των ιστών με πιθανή λεμφαγγειακή διασπορά κυττάρων του Μελανώματος πέριξ αυτού και τα οποία θα ήταν υπεύθυνα σε πιθανή τοπική υποτροπή. Σημειώνεται ότι μεγαλύτερα όρια δεν αλλάζουν την πρόγνωση και την επιβίωση, ελαττώνουν όμως σημαντικά τα ποσοστά τοπικής υποτροπής, π.χ. για το τριχωτό της κεφαλής η τοπική υποτροπή κυμαίνεται στο 2,4% για Μελανώματα πάχους ≤ 2,5mm κατά Breslow, ενώ φθάνει το 12,3% όταν το πάχος του είναι ≥ 4mm κατά Breslow.
Ο τύπος του Μελανώματος επίσης συμβάλλει στον καθορισμό των ορίων εκτομής.
Τα όρια εκτομής πού έχουν επικρατήσει σήμερα , μετά από πολλές μελέτες και συζητήσεις είναι :
1 εκ. για Μελανώματα πάχους ≤ 1.5mm,
1-2εκ. για Μελανώματα πάχους έως 4mm
και 2-3 εκ. για Μελανώματα πάχους ≥ 4mm.
Τα όρια αυτά βέβαια μπορούν να διαφοροποιηθούν ανάλογα με την ανατομική περιοχή
Το κατά βάθος όριο εκτομής στο τριχωτό της κεφαλής πρέπει να συμπεριλαμβάνει και την επικράνιο απονεύρωση ενώ στο πρόσωπο διαφοροποιείται ανάλογα με τα τοπικά υποκείμενα στοιχεία.
Όσον αφορά την αποκατάσταση του ελλείμματος, σε περιπτώσεις που είναι δυνατή η άμεση συρραφή του τραύματος προτιμάται η ατρακτοειδής τομή με κατεύθυνση της επιμήκους διαμέτρου της ατράκτου προς την πλησιέστερη επιχώρια λεμφαδενική περιοχή
Για περισσότερες πληροφορίες και υπεύθυνη ενημέρωση επικοινωνήστε με τον κο Όθωνα Μιχαήλ, Γενικό Χειρουργό, Διευθυντή Χειρουργικής Κλινικής Ιατρικού Παλαιού Φαλήρου και Υπεύθυνο Τμήματος Ορθοπρωκτικής Χειρουργικής, Τηλ.: 2109520070, 6944435931 | Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. | http://www.omichail.gr
