Οι πλαστικές αποκαταστάσεις των κηλών αποτελούν μια από τις πιο συχνά διενεργούμενες επεμβάσεις για το γενικό χειρουργό σήμερα και πλήθος τεχνικών, περίπου όσες και οι τύποι των κηλών, έχουν περιγραφεί.
Οι κήλες της μηροβουβωνικής χώρας περιλαμβάνουν τις λοξές και ευθείες βουβωνοκήλες, τις μηροκήλες και τις κήλες του θυροειδούς τρήματος. Μπορεί να είναι συγγενείς ή επίκτητες, ετερόπλευρες ή αμφοτερόπλευρες, πρωτοεμφανιζόμενες ή υποτροπιάζουσες.
Η ανατομία της περιοχής είναι μια από τις πιο δύσκολα κατανοητές για τον ειδικευόμενο χειρουργό και η ενδελεχής της γνώση επιτρέπει στο χειρουργό την αποτελεσματική αποκατάσταση των κηλών, χρησιμοποιώντας τη βέλτιστη τεχνική και τα κατάλληλα κατά περίπτωση υλικά.
Η διάγνωση των κηλών βασίζεται κυρίως στο ιστορικό και την κλινική εξέταση. Οι ασθενείς συχνά αναφέρουν την παρουσία διόγκωσης στη μηροβουβωνική χώρα η οποία σχετίζεται με συγκεκριμένες δραστηριότητες και μεγαλώνει όταν αυξάνει η ενδοκοιλιακή πίεση (π.χ. βήχας, πταρμός, πηδώντας, κατά την ανύψωση βάρους). Η διόγκωση αυτή μπορεί να είναι συνεχής ή να αυξομειώνεται κατά περιόδους, ενώ το μέγεθος και η ενόχληση που προκαλεί είναι συνήθως μεγαλύτερα κατά τις απογευματινές παρά τις πρωινές ώρες, εξ αιτίας του γεγονότος ότι ο ασθενής έχει παραμείνει σε ύπτια θέση κατά τη διάρκεια της νύχτας. Η κλινική εξέταση πρέπει να διενεργείται με τον ασθενή τόσο σε ύπτια όσο και σε ορθία θέση. Η παρουσία παθολογικής διόγκωσης καθίσταται συνήθως εμφανής όταν ζητάμε από τον ασθενή να βήξει. Οι κήλες του θυροειδούς τρήματος είναι εξαιρετικά σπάνιες, διαγιγνώσκονται δύσκολα και δε θα αποτελέσουν αντικείμενο μελέτης του κεφαλαίου αυτού.
Κατά τη διάρκεια της λήψης του ιστορικού και της αντικειμενικής εξέτασης, ο χειρουργός θα πρέπει να διερωτηθεί για τα ακόλουθα: (1) Είναι η κήλη ψηλαφητή ή ορατή επισκοπικά; (2) Είναι ανατασσόμενη ή μη ανατασσόμενη; (3) Μήπως υπάρχει και ετερόπλευρη κήλη; (4) Έχει προηγηθεί χειρουργική αποκατάσταση της κήλης και αν ναι με ποια τεχνική; (5) Η εξέταση των όρχεων είναι φυσιολογική; (6) Μήπως συνυπάρχει υδροκήλη;
Μερικοί χειρουργοί αμφισβητούν ότι απλώς και μόνο η παρουσία μιας κήλης χρήζει αποκατάστασης, είναι όμως αλήθεια αυτό; Στο παρελθόν το επιχείρημα ήταν πως εφόσον μια κήλη δεν αποκατασταθεί «εν ψυχρώ», σε χρόνο της επιλογής μας, υπάρχει η πιθανότητα κάποια στιγμή να χρειαστεί κατ’επειγόντως χειρουργική αντιμετώπιση, με κίνδυνο τη βιωσιμότητα του προπίπτοντος σπλάχνου. Σήμερα, οι εκλεκτικές (σε χρόνο της επιλογής μας) ανοιχτές και λαπαροσκοπικές τεχνικές με χρήση πλεγμάτων προσφέρουν ισχυρή αποκατάσταση και χαμηλά ποσοστά υποτροπών. Η εισαγωγή των πλεγμάτων, δηλαδή πρακτικά ξένων σωμάτων, και η αποκατάσταση της κήλης αυτή καθ’αυτή έχουν ενίοτε πιθανές δυσμενείς συνέπειες με βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες επιπλοκές. Το μετεγχειρητικό άλγος στη βουβωνική χώρα είναι ένα από τα πιο δύσκολα προς αντιμετώπιση συμπτώματα και συνήθως είναι ιατρογενούς αιτιολογίας.
Έτσι, οι ενδείξεις για την αποκατάσταση των κηλών έχουν εξελιχθεί σε αντικείμενο λεπτομερούς συζήτησης μεταξύ χειρουργού και ασθενούς προ του χειρουργείου. Πρέπει, λοιπόν, να αναρωτηθεί κανείς: (1) Είναι η κήλη συμπτωματική; (2) Είναι ανατασσόμενη; (3) Πόσο καιρό είναι παρούσα; Αφού απαντηθούν τα ερωτήματα αυτά, οι ενδείξεις για τη χειρουργική θεραπεία περιλαμβάνουν: (1) ύφεση της συμπτωματολογίας, (2) αποτροπή της περαιτέρω εξασθένισης του κοιλιακού τοιχώματος, (3) αποτροπή επικίνδυνων επιπλοκών, δηλαδή μιας μη ανατασσόμενης ή περισφιγμένης κήλης. Τέλος, ειδική μέριμνα πρέπει να ληφθεί για θέματα εργατικής αποζημίωσης και συνθηκών εργασίας.
Όσον αφορά τους ασθενείς με ελάχιστα συμπτώματα, αποτελεί παραδεκτή τακτική η απλή παρακολούθηση και οι ιατροί μπορούν να ενημερώσουν τους ασθενείς τους πως οι πιθανότητες επιπλοκής εάν δεν οδηγηθούν στο χειρουργείο είναι πολύ χαμηλές. Πρέπει, όμως, να γίνει γνωστό στους ασθενείς ότι περίπου το ένα τέταρτο αυτών που αποφασίζουν παρακολούθηση, οδηγούνται στο χειρουργείο μέσα στα επόμενα δυο χρόνια, λόγω επιδείνωσης της συμπτωματολογίας.
Γι’ αυτούς που επιλέγουν την εκλεκτική αποκατάσταση, ο χρόνος της χειρουργικής αντιμετώπισης επιλέγεται όταν οι συνθήκες είναι ιδανικές για τον ασθενή και το χειρουργό, οι περισσότερες επεμβάσεις γίνονται σε εξωτερική βάση και η συζήτηση θα πρέπει να επικεντρώνεται στον τύπο της αποκατάστασης.
Για την εκλεκτική αποκατάσταση οι αντενδείξεις είναι λίγες και περιλαμβάνουν κυρίως την εγκυμοσύνη και ενεργείς λοιμώξεις, καταστάσεις που όταν παρέλθουν επαναφέρουν τη συζήτηση για χειρουργείο. Η παρουσία ασκίτη είναι ένας άλλος παράγοντας που δυσκολεύει την αποκατάσταση των κηλών και πρέπει να εξετάζονται προσεκτικά τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα μιας τέτοιας επέμβασης, ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη την υψηλότερη πιθανότητα επιπλοκών στους ασθενείς αυτούς. Λόγω της πληθώρας των χειρουργικών τεχνικών και των τύπων της αναισθησίας, σπανίως η δυσανεξία στην αναισθησία αποτελεί αντένδειξη.
Για περισσότερες πληροφορίες και υπεύθυνη ενημέρωση επικοινωνήστε με τον κο Όθωνα Μιχαήλ, Γενικό Χειρουργό, Διευθυντή Χειρουργικής Κλινικής Ιατρικού Παλαιού Φαλήρου και Υπεύθυνο Τμήματος Ορθοπρωκτικής Χειρουργικής, Τηλ.: 2109520070, 6944435931 | Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. | http://www.omichail.gr
