Η χοληδοχολιθίαση αποτελεί στις μέρες μας ένα εύρημα τόσο προεγχειρητικά όσο και διεγχειρητικά.
Αποτελεί εύρημα κατά την διάρκεια της χολοκυστεκτομής σε ποσοστό που ανέρχεται περίπου στο 5-10% με συχνότερη την παρουσία δευτεροπαθούς λιθίασης του Χοληδόχου Πόρου. Περίπου ένα ποσοστό της τάξης του 20-25% των ασθενών με χοληδοχολιθίαση είναι συμπτωματικό και χρήζει θεραπείας, παρουσιάζοντας όμως τις πιο συχνές επιπλοκές όπως η παγκρεατίτιδα και η χολαγγειίτιδα.
Οι παθολογικές τιμές ηπατικών ενζύμων, η αυξημένη τιμή χολερυθρίνης με την παρουσία ικτέρου, το ιστορικό λιθιασικής παγκρεατίτιδας καθώς και η απεικονιστική παρουσία λίθων στο χοληδόχο πόρο αποτελούν τις συχνότερες ενδείξεις διερεύνησής του χοληδοχου πόρου. Με την εξέλιξη της λαπαροσκοπικής χειρουργικής και των ενδοσκοπικών μεθόδων η ανοιχτή χειρουργική αντιμετώπιση της χοληδοχολιθίασης έχει πλέον περιοριστεί, δεν παύει όμως να παραμένει ένα χρήσιμο εργαλείο για τον χειρουργό, ιδιαίτερα σε περιπτώσεις αποτυχίας των λαπαροσκοπικών ή ενδοσκοπικών μεθόδων ανιμετώπισής της.
Η πιο συχνά χρησιμοποιούμενη τεχνική είναι η διερεύνηση του χοληδόχου πόρου δια του κυστικού πόρου είτε μέσω χοληδοχοτομής. Η τεχνική παρουσιάζει πολύ χαμηλά ποσοστά νοσηρότητας καθώς και υπολειπόμενης λιθίασης, περιορίζοντας σημαντικά την ανάγκη επανεπέμβασης.
Για να γίνει διερεύνηση του χοληδόχου πόρου δια του κυστικού απαραίτητη προϋπόθεση είναι ο χοληδόχος πόρος να είναι μεγαλύτερος απο 4mm, ενώ οι λίθοι θα πρέπει να είναι λίγοι σε αριθμό και οπωσδήποτε μετά την συμβολή του με τον κυστικό πόρο, έτσι ώστε να μπορέσουν να προωθηθούν δια του φύματος του Vater ή να αφαιρεθούν υπό ακτινοσκοπικό έλεγχο. Εάν ο κυστικός είναι πάνω από 8mm μπορεί να διενεργηθεί μέσω αυτού χοληδοχοσκόπηση και στη συνέχεια σύλληψη με λαβίδα ή προώθηση των λίθων. Απαραίτητη είναι η διενέργεια χολαγγειογραφίας μετά την επέμβαση, για αναγνώριση υπολειπόμενων λίθων ή τραυματισμού του χοληφόρου δένδρου.
Σε περιπτώσεις οξείας παγκρεατίτιδας με επιμολυσμένες νεκρώσεις όπου κρίνεται αναγκαία η επέμβαση μετά το πέρας της συντηριτικής αντιμετώπισής της, καθώς και σε σηπτική χολαγγειϊτιδα επι αποτυχίας των ενδοσκοπικών μεθόδων έχει θέση η χοληδοχοτομή και η τοποθέτηση σωλήνα T-Kehr για αποσυμφόρηση των χοληφόρων.
Σε μια σειρά μελετών της διεθνούς βιβλιογραφίας, έχει διαπιστωθεί ότι η λαπαροσκοπική αντιμετώπιση υπερτερεί της ανοιχτής. Επίσης διαπιστώθηκε ότι
η πρωτογενής συρραφή του χοληδόχου πόρου παρουσιάζει σαφή πλεονεκτήματα σε σχέση με την τοποθέτηση σωλήνα T-Kehr. Η πρωτογενής συρραφή υπερέχει σαφώς σε ότι αφορά το κόστος και την διάρκεια νοσηλείας και τις λοιμώξεις του τραύματος. Επίσης φαίνεται να υπερέχει σε ότι αφορά την νοσηρότητα, το ποσοστό διαφυγής χολής και την διάρκεια του χειρουργείου.
Για περισσότερες πληροφορίες και υπεύθυνη ενημέρωση επικοινωνήστε με τον κο Όθωνα Μιχαήλ, Γενικό Χειρουργό, Διευθυντή Χειρουργικής Κλινικής Ιατρικού Παλαιού Φαλήρου και Υπεύθυνο Τμήματος Ορθοπρωκτικής Χειρουργικής, Τηλ.: 2109520070, 6944435931 | Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. | http://www.omichail.gr
