Η μετεγχειρητική κοιλιοκήλη αποτελεί συχνή επιπλοκή κάθε προηγούμενης χειρουργικής επέμβασης κοιλίας.
Κοιλιοκήλη ορίζεται κάθε χάσμα του κοιλιακού τοιχώματος είτε πρωτογενές (κοιλιοκήλη - ventral hernia ) είτε δευτερογενές (μετεγχειρητική - incisional).
Ως μετεγχειρητική κοιλιοκήλη ορίζεται κάθε ψηλαφητό χάσμα του κοιλιακού τοιχώματος, με ή χωρίς διόγκωση, που εμφανίζεται μέσα σε 12 μήνες από κοιλιακή χειρουργική τομή.
Η συχνότητα μετεγχειρητικής κοιλιοκήλης μετά από μέση χειρουργική τομή κυμαίνεται μεταξύ 3% και 20%, ποσοστό όμως που διπλασιάζεται στην περίπτωση που συνυπήρχε φλεγμονή της χειρουργικής τομής. Συγκρίνοντας χειρουργικές τομές ο κίνδυνος δημιουργίας μετεγχειρητικής κοιλιοκήλης μετά μέση τομή είναι 10,5% , σε εγκάρσιες τομές 7,5% και σε παράμεσες τομές 2,5%. Η συχνότητα σε σχέση με το φύλο είναι 1:1.
Οι ενδείξεις χειρουργικής αποκατάστασης μετεγχειρητικής κοιλιοκήλης είναι :
1. εκλεκτικές (συμπτωματικές (πόνος, παραμόρφωση), πρόληψη επιπλοκών (περίσφιξη, απόφραξη)
2. έμμεσες: χρόνια φλεγμονή, διάβρωση δέρματος, αποκάλυψη πλέγματος και εντεροδερματικά συρίγγια
3. επείγουσες: περίσφιξη μετεγχειρητικής κήλης, νέκρωση εντέρου, περιτονίτιδα, σήψη
Αρκετοί παράγοντες κινδύνου υπάρχουν που μπορεί να οδηγήσουν σε αρνητικά αποτελέσματα αποκατάστασης μετεγχειρητικής κοιλιοκήλης με κίνδυνο υποτροπής.
Αυτοί που αφορούν το κοιλιακό τοίχωμα είναι: ηλικία, φύλο, προηγούμενη τοπική φλεγμονή, ύγρωμα, αιμάτωμα, παχυσαρκία, θέση της κήλης, μέγεθος της κήλης, προηγούμενη χειρουργική τεχνική.
Επίσης υπάρχουν δευτερογενείς αιτίες όπως κάποιες συνυπάρχουσες παθήσεις τις οποίες ο ασθενής είχε κατά την προηγούμενη επέμβαση όπως: νεφρική ανεπάρκεια, ανώμαλος μεταβολισμός κολλαγόνου, σακχαρώδης διαβήτης, χρήση στεροειδών, κακοήθεια, χημειο-ακτινοθεραπεία, κακή θρέψη, χρήση αντιπηκτικών, κίρρωση ήπατος.
Η χρήση πλέγματος στην αποκατάσταση μετεγχειρητικής κοιλιοκήλης, έχει αυξηθεί σε μεγάλο ποσοστό τις τελευταίες δεκαετίες. Με την χρήση πλέγματος, επιτυγχάνεται μείωση των υποτροπών μέχρι και 50%.
Οι μέθοδοι αποκατάστασης μετεγχειρητικής κοιλιοκήλης με πλέγμα ή χωρίς πλέγμα, μπορεί να διαχωριστούν σε απλές όπως η απλή συρραφή συνεχόμενη ή διακεκομμένη, συμπλησίαση του τοιχώματος, μέθοδος Darn κ.α., και διάφορες άλλες πολύπλοκες αποκαταστάσεις όπως μέθοδοι διαχωρισμού του κοιλιακού τοιχώματος, μέθοδοι σύγκλισης μετά διάταση των ιστών, καθώς και διαφοροποιήσεις των παραπάνω τεχνικών.
Σημερινή τάση είναι κήλες μικρότερες από 3 εκ να αποκαθίστανται χωρίς πλέγμα, οι δε μεγαλύτερες με πλέγμα.
Οι επιπλοκές είναι αρκετές και ο κάθε χειρουργός θα πρέπει να είναι σε ετοιμότητα και να έχει ενημερώσει πλήρως τον ασθενή για το ενδεχόμενο. Επιπλοκές είναι ο ειλεός, μετεγχειρητικό άλγος, σήψη, συρίγγια, ύγρωμα, αιμάτωμα, με κυριότερη την επιμόλυνση από ρήξη κοίλου σπλάχνου.
Η επιμόλυνση πλέγματος πιθανότατα θα οδηγήσει στην αφαίρεσή του ή στην απόρριψή του.
Για περισσότερες πληροφορίες και υπεύθυνη ενημέρωση επικοινωνήστε με τον κο Όθωνα Μιχαήλ, Γενικό Χειρουργό, Διευθυντή Χειρουργικής Κλινικής Ιατρικού Παλαιού Φαλήρου και Υπεύθυνο Τμήματος Ορθοπρωκτικής Χειρουργικής, Τηλ.: 2109520070, 6944435931 | Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. | http://www.omichail.gr
