Έντυπο συγκατάθεσης για Όγκους Παγκρέατος (Whipple)

Εκτύπωση

ΓΕΝΙΚΑ

Μιά επέμβαση – εγχείρηση προτείνεται από τους θεράποντες Ιατρούς είτε γιατί δεν υπάρχει άλλος εναλλακτικός και λιγότερο παρεμβατικός τρόπος θεραπευτικής αντιμετώπισης μιάς πάθησης, είτε γιατί με την επέμβαση – εγχείρηση προσδοκώνται καλύτερα, μονιμότερα ή και γρηγορότερα θεραπευτικά αποτελέσματα.

Η πορεία κατά την διάρκεια της επέμβασης – εγχείρησης και μετά από αυτήν (μετεγχειρητική πορεία) των περισσοτέρων ασθενών είναι ομαλή. Μερικές φορές, όμως, τόσο κατά την επέμβαση όσο και στην άμεση μετεγχειρητική περίοδο εμφανίζονται επιπλοκές είτε ειδικές που έχουν άμεση σχέση με την πάθηση και το είδος της επέμβασης που εφαρμόσθηκε, είτε γενικές που μπορεί να εμφανισθούν μετά από κάθε τύπου επέμβαση.

Η εμφάνιση κάποιας επιπλοκής (νοσηρότητα) αποτελεί έναν άλλοτε άλλης βαρύτητας κίνδυνο για τον χειρουργημένο ασθενή, και μπορεί να εμφανισθεί ανεξάρτητα από την άψογη και με όλους τους κανόνες της ιατρικής – χειρουργικής τέχνης και επιστήμης διενέργεια των ιατρικών πράξεων από τους εμπλεκόμενους Ιατρούς.

Οι επιπλοκές μπορεί να είναι από απλές και σχετικά εύκολης αντιμετώπισης, μέχρι πολύ σοβαρές και μερικές φορές θανατηφόρες (θνητότητα).  

Α. ΠΑΘΗΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ:

Πάθηση:                                                                                                             

Πρωτοπαθείς όγκοι του παγκρέατος και του 12/λου, (καλοήθεις, κακοήθεις), Χρονία παγκρεατίτις,

Κυστικοί όγκοι του παγκρέατος, όγκοι του φύματος του Vater.

Προτεινόμενη Επέμβαση:                                                                          

Παγκρεατεκτομή (Επέμβαση Whipple, Περιφερική παγκρεατεκτομή, Ολική Παγκρεατεκτομή)

Εναλλακτικές ή/και συμπληρωματικές μέθοδοι θεραπείας:     

ERCP (Ενδοσκοπική παλίνδρομος Χολαγγειοπαγκρεατογραφία) με τοποθέτηση stent, ή/και

PTCD (Διαδερμική Διηπατική Χολαγγειογραφία και Παροχέτευση) με τοποθέτηση stent, Χολοπεπτική αναστόμωση και Γαστροεντεροαναστόμωση

Β. ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗΣ

Τα συμπτώματά σας και η φυσική εξέταση δείχνουν ότι έχετε ένα πρόβλημα με το πάγκρεας σας που απαιτεί την αφαίρεση τμήματος αυτού του οργάνου. Η ανάγκη για την εκτομή τμήματος του παγκρέατος (παγκρεατεκτομή) προσδιορίζεται μετά από μελέτη των απεικονιστικών εξετάσεων κυρίως, όπως η Αξονική και η Μαγνητική τομογραφία του παγκρέατος, και από τις εξετάσεις αίματος που υποδηλώνουν τη φύση του προβλήματός του. Μετά από προσεκτική εξέταση, προτείνουμε ότι για την πάθηση σας, η καλύτερη αντιμετώπιση είναι η παγκρεατεκτομή.

Η παγκρεατεκτομή και ειδικά η επέμβαση Whippleείναι από τις πιο περίπλοκες επεμβάσεις της χειρουργικής. Όμως, όταν αυτή η παγκρεατεκτομή γίνεται για καρκίνο του παγκρέατος, είναι η μόνη γνωστή θεραπευτική επιλογή. Ανάλογα με το πόσο προχωρημένος είναι ο όγκος κατά τη στιγμή της επέμβασης, έχετε μέχρι >50% πιθανότητα εκτομής του όγκου κατά τη χειρουργική επέμβαση.

Η Παγκρεατεκτομή είναι μια ανοικτή χειρουργική επέμβαση κατά την οποία με μια μεγάλη τομή στην άνω κοιλιακή χώρα, από το θώρακα μέχρι και κάτω από τον ομφαλό (αφαλό) (κάθετη), ή εγκάρσια άμφω υποχόνδρια (κάτω από τα πλευρά), προσεγγίζουμε το πάγκρεας. Η μεγάλη τομή αυτή όμως είναι απαραίτητη για να ερευνηθεί επαρκώς το πάγκρεας και όλη την κοιλία.

Στην αρχή της επέμβασης το υπόλοιπο της κοιλιάς διερευνάται διεξοδικά για να αποκλειστεί η παρουσία άλλων εστιών της πάθησης σας (καρκίνος η άλλος όγκος). Πολύ προσεκτικά αφαιρείται το τμήμα του παγκρέατος που απαιτείται για την εξαίρεση του όγκου του ασθενούς. Αυτό μπορεί να είναι η κεφαλή του παγκρέατος οπότε συναφαιρείται και το 12/λο και τις περισσότερες φορές και τμήμα του στομάχου και φυσικά ο χοληδόχος πόρος και η χοληδόχος κύστη και το πρώτο τμήμα του λεπτού εντέρου (παγκρεατεκτομή κατά Whipple).

Τα άλλα μείζονα είδη παγκρεατεκτομών είναι η περιφερική παγκρεατεκτομή (κατά την οποία αφαιρείται το σώμα και η ουρά του παγκρέατος με συνοδό η όχι σπληνεκτομή) και φυσικά η ολική παγκρεατεκτομή που είναι το σύνολο των 2 πιο πάνω αναφερθέντων επεμβάσεων. Μικρότερες παγκρεατεκτομές όπως η κεντρική παγκρεατεκτομή, η ουραία παγκρεατεκτομή, η εκπυρήνιση του όγκου είναι πιο σπάνιες επεμβάσεις αλλά εξίσου σοβαρές. Μετά την επέμβαση, ανάλογα με την κρίση του ιατρού, ο ασθενής θα έχει η όχι παροχετευτικούς σωλήνες που θα εξέρχονται από το κοιλιακό τοίχωμα και το χειρουργικό τραύμα συγκλείεται.

Αν ο όγκος δεν είναι πολύ μεγάλος και δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενης χειρουργικής επέμβασης στην άνω κοιλιακή χώρα, η Λαπαροσκοπική παγκρεατεκτομή είναι μια άλλη επιλογή αλλά δεν γίνεται ακόμη στην κλινική μας.

Αυτή η χειρουργική επέμβαση (παγκρεατεκτομή) εκτελείται συνήθως για τη θεραπεία του όγκων του παγκρέατος (καρκίνου ή άλλων καλοηθών όγκων). Ωστόσο, σπάνια γίνεται και για άλλες παθήσεις του ήπατος όπως φλεγμονές αποστήματα η για τραυματισμό του παγκρέατος.

Τις παγκρεατεκτομές ανάλογα με την ένδειξη τις συνοδεύει σχεδόν πάντα φορές λεμφαδενικός καθαρισμός της άνω κοιλίας ή μπορεί να χρειαστεί και εκτομή και άλλων σπλάγχνων της κοιλίας όπως παχύ έντερο η ο στόμαχος ανάλογα με την ένδειξη επέμβασης (πχ νευροενδοκρινείς όγκοι του παγκρέατος). Η αποκατάσταση μια κεφαλικής παγκρεατεκτομής (επέμβαση Whipple) γίνεται με Παγκρεατονηστιδική αναστόμωση, εν συνεχεία με μια Χολοπεπτική αναστόμωση για την αποκατάσταση της συνέχειας της ροής της χολής προς το έντερο, δηλαδή ενώνουμε το λεπτό έντερο με τον χοληδόχο πόρο με σκοπό να διασφαλίσουμε την χωρίς προβλήματα ροή της χολής στο πεπτικό μας σύστημα, και στο τέλος με μια Γαστροεντεροαναστόμωση εξασφαλίζουμε την φυσιολογική πορεία της τροφής προς το έντερο.

Κατά την διάρκεια της επέμβασης λόγω του μεγέθους του προβλήματος μπορεί η επέμβαση να τροποποιηθεί αναλόγως των ευρημάτων και να χρειαστεί να προστεθούν εκτομές και αποκαταστάσεις αγγείων (πυλαία φλέβα, άνω μεσεντέριος φλέβα, αρτηριών κα.), που μπορεί να μην έχουν προβλεφθεί από τον προεγχειρητικό έλεγχο.

Τα οφέλη της Παγκρεατεκτομής, περιλαμβάνουν τη δυνατότητα για μακροπρόθεσμη θεραπεία του καρκίνου. Ωστόσο, δεν μπορεί να εγγυηθούμε την ίαση, και μακροπρόθεσμα καλά θεραπευτικά αποτελέσματα επιτυγχάνονται σε μόνο ένα ορισμένο ποσοστό των ασθενών που υποβάλλονται σε αυτή τη θεραπεία. Παγκρεατεκτομή που εκτελείται για τη θεραπεία φλεγμονών ή καλοηθών όγκων και για τραύμα παγκρέατος είναι συνήθως θεραπευτική. Όταν η επέμβαση γίνεται για χρόνια παγκρεατίτιδα (φλεγμονή του παγκρέατος), στη συνέχεια ο ασθενής θα έχει πολύ λιγότερο πόνο ως επακόλουθο της επέμβασης.

Εναλλακτικές θεραπείες

  1. Παρηγορική επέμβαση. Εάν το πρόβλημα του ασθενούς είναι κάποια μορφή όγκου ύποπτη για καρκίνο του παγκρέατος, τότε δεν υπάρχει εναλλακτική θεραπεία καλύτερη από την παγκρεατεκτομή. Περιστασιακά, κατά τη στιγμή της παγκρεατεκτομής, μπορεί να ανακαλύψουμε ότι ο όγκος είναι πιο προχωρημένος από ό, τι νομίζαμε. Εάν συμβεί αυτό, ίσως δεν προχωρήσουμε στην επέμβαση της παγκρεατεκτομής, όπως είχε αρχικά προγραμματιστεί, αλλά μόνο να λάβουμε ένα μικρό δείγμα ιστού (βιοψία) ή/και να πραγματοποιήσουμε μια παρηγορική επέμβαση (Χολοπεπτική και Γαστροεντεροαναστόμωση) για να βελτιώσουμε τα συμπτώματα του ασθενούς. Αφού έρθουν τα αποτελέσματα της βιοψίας, θα συζητήσουμε τις επιλογές με τον ασθενή που μπορεί να περιλαμβάνουν περαιτέρω χειρουργική θεραπεία η άλλη θεραπεία. Μελέτες έχουν δείξει ότι η χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία από μόνες τους είναι απίθανο να επιτύχουν την ίαση στον καρκίνο του παγκρέατος. Ωστόσο, χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία συνοδεύουν τις περισσότερες φορές μια παγκρεατεκτομή για επίτευξη καλυτέρων αποτελεσμάτων.
  1. Χημειοθεραπεία. Η Παγκρεατεκτομή, όταν εκτελείται για τη θεραπεία του καρκίνου, θα ολοκληρωθεί μόνο αν ο χειρουργός έχει επαρκή αποδεικτικά στοιχεία ότι ο καρκίνος δεν υπάρχει αλλού στο σώμα. Εάν εντοπιστούν πρόσθετες εστίες του καρκίνου, η συστηματική χημειοθεραπεία είναι η καταλληλότερη θεραπεία και συνοδεύεται τις περισσότερες φορές και με ακτινοθεραπεία.
  2. Αν αυτή η επέμβαση διεξάγεται για χρόνια παγκρεατίτιδα, οι εναλλακτικές θεραπείες που έχουμε είναι:
    1. Παροχέτευση του παγκρεατικού πόρου (επεμβάσεις τύπου Puestow)
    2. Σπλαχνική συμπαθεκτομή για την βελτίωση του πόνου
    3. Φαρμακευτική θεραπεία
    4. Ολική παγκρεατεκτομή που την κάνουμε μόνο όταν όλα τα παραπάνω συζητήθηκαν και αποκλείστηκαν ή απέτυχαν.

Γ. ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΕΠΕΜΒΑΣΗΣ

Κατά τη διάρκεια κάθε ιατρικής/χειρουργικής επέμβασης μπορούν να συμβούν επιπλοκές και είναι αδύνατο να προβλεφθούν όλες οι πιθανές επιπλοκές. Ευτυχώς, οι επιπλοκές είναι η εξαίρεση, παρά ο κανόνας. Κάθε δυνατή προσπάθεια γίνεται για την πρόληψη των επιπλοκών αυτών που είναι γενικές και ειδικές.

Γ1. Γενικές Επιπλοκές - Γενικοί Κίνδυνοι:

Κατά τη διάρκεια κάθε ιατρικής/χειρουργικής επέμβασης μπορούν να συμβούν επιπλοκές και είναι αδύνατο να προβλεφθούν όλες οι πιθανές επιπλοκές. Ευτυχώς, οι επιπλοκές είναι η εξαίρεση, παρά ο κανόνας. Κάθε δυνατή προσπάθεια γίνεται για την πρόληψη των επιπλοκών αυτών.

ü  Ηλικία

ü  Παχυσαρκία

ü  Κάπνισμα

ü  Χρήση ουσιών και φαρμάκων

ü  Κατάχρηση Αλκοόλ

ü  Ο τύπος της αναισθησίας

ü  Διάφορες Παθήσεις όπως:

Γ2. Ειδικές Επιπλοκές - Ειδικοί Κίνδυνοι

Με την προτεινόμενη επέμβαση σχετίζονται οι εξής πιο συχνοί κίνδυνοι:

  1. Καθυστερημένη γαστρική στένωση
  2. Αιμορραγία
  3. Διάσπαση της παγκρεατονηστιδικής αναστόμωσης και δημιουργία ενδοκοιλιακών συλλογών και παγκρεατικών συριγγίων
  4. Διάσπαση της χολοπεπτικής αναστόμωσης και χολόρροια (έξοδος χολής στην κοιλιά) και δημιουργία εξωτερικών χοληφόρων συριγγίων
  5. Αποστήματα κοιλίας και πιθανή περιτονίτιδα απότοκα των ως άνω επιπλοκών
  6. Διάτρηση Κοίλου Σπλάχνου με πιθανή περιτονίτιδα
  7. Αιμάτωμα η συλλογή υγρών
  8. Αποφρακτικός ειλεός
  9. Στένωση των αναστομώσεων
  10. Χολαγγειακή κρίση
  11. Διαπύηση και διάσπαση της χειρουργικής τομής
  12. Ηπατική ανεπάρκεια

Η καθυστερημένη γαστρική κένωση είναι η πιο συχνή επιπλοκή (30-50%) με άγνωστα ακόμα αίτια και μπορεί να παρατείνει την νοσηλεία του ασθενούς, και να κάνει δύσκολη την προσπάθεια θρέψης, αλλά σπάνια χρειάζεται επενεγχείρηση

Η διάσπαση της παγκρεατονηστιδικής αναστόμωσης είναι η πιο συχνή σοβαρή επιπλοκή (12-15%) και αντιμετωπίζεται συνήθως με επεμβατικά μέσα, αλλά μπορεί να χρειασθεί επενεγχείρηση. Είναι η πιο σπουδαία επιπλοκή μια και η θεραπεία της είναι δύσκολη και μπορεί να οδηγήσει στον θάνατο του ασθενούς

Η αιμορραγία είναι η 3η πιο συχνή αλλά σπουδαία και σοβαρή άμεση μετεγχειρητική επιπλοκή και μπορεί να χρειαστούν για την αντιμετώπιση της πολλές μεταγγίσεις αίματος. Σε σπάνιες περιπτώσεις η αιμορραγία μπορεί να μην είναι ελεγχόμενη, με αποτέλεσμα τον θάνατο του ασθενούς. Τις περισσότερες φορές απαιτείται επενεγχείρηση για την αντιμετώπιση της στην μετεγχειρητική περίοδο.

Η χολόρροια είναι άλλη μια σοβαρή επιπλοκή μια και οδηγεί πολλές φορές σε ανάπτυξη αποστημάτων, άλλων λοιμώξεων και οδηγεί αρκετές φορές σε επανεγχείρηση και σε καθυστέρηση της ίασης ενός ασθενούς

Όταν γίνεται περιφερική παγκρεατεκτομή με/χωρίς σπληνεκτομή, τότε η πιο συχνή ειδική του είδους της παγκρεατεκτομής αυτής επιπλοκή, είναι η ανάπτυξη παγκρεατικού συριγγίου με συχνότητα ~30% που παρατείνει την νοσηλεία των ασθενών στο νοσοκομείο, δημιουργεί σηπτικές επιπλοκές (πυρετό, απόστημα κλπ.) και μπορεί να χρειαστεί επενεγχείρηση.

Οι επιπλοκές αυτές είναι οι πιο συχνές και μπορούν να συμβούν σε οποιοδήποτε ασθενή που υποβάλλεται σε Παγκρεατεκτομή ( ~25%). Στην μεγάλη τους πλειοψηφία (>90%) αντιμετωπίζονται επιτυχώς με διαφόρους τρόπους (επεμβατικούς η μη), αλλά μπορεί να χρειαστεί και επανεγχείρηση.

Ο κίνδυνος θανάτου από μια παγκρεατεκτομή είναι <4% αλλά αυξάνεται σε ποσοστό, από το μέγεθος της εκτομής, το στάδιο της νόσου, την ύπαρξη διηθήσεων αγγείων και την ανάγκη αποκατάστασης αυτών, και από την ύπαρξη επιπλοκών, και ανάλογα με την ηλικία του ασθενούς, τις άλλες παθήσεις που έχει κλπ. αλλά κυρίως και με το ακριβές αίτιο (πάθηση) για το οποίο ο ασθενής υπεβλήθει σε παγκρεατεκτομή.

Μετά από μια παγκρεατεκτομή, η ανάρρωση ποικίλλει από ασθενή σε ασθενή. Η αποκατάσταση είναι αρκετά μεταβλητή, ανάλογα με το άτομο. Η νοσηλεία διαρκεί συνήθως 2 εβδομάδες (από 10 ημέρες έως και ένα μήνα) αν δεν υπάρχουν μείζονες επιπλοκές . Μετά την ημερομηνία αυτή, η πλήρης επάνοδος στην καθημερινότητα η μέχρι οι ασθενείς να επιστρέψουν στην εργασία ποικίλλει, μεταξύ ενός έως τριών μηνών. Στην πορεία αυτή μπορεί να ανακύψει αδυναμία σωστής σίτισης του ασθενούς με απώλεια βάρους η/και ανορεξία, συνήθως, λόγω της αφαίρεσης τμήματος του στομάχου η της νόσου του ασθενούς. Υπάρχει σημαντική πιθανότητα μετά την επέμβαση ο ασθενής να είναι διαβητικός, αν δεν είναι πριν από την επέμβαση και να χρειαστεί για τον λόγο αυτό θεραπεία. Εάν απαιτείται περαιτέρω θεραπεία για την νόσο του, όπως χημειοθεραπεία ή ακτινοβολία, ο ασθενής θα καθυστερήσει την επιστροφή στην κανονική δραστηριότητα του για πολύ μεγαλύτερο διάστημα.

Τονίζεται ακόμη ότι, οι παγκρεατεκτομές είναι πολύ δύσκολο να γίνουν λαπαροσκοπικά και γίνονται μόνο από εξειδικευμένους χειρουργούς ΗΠΧ σε επιλεγμένα κέντρα του Εξωτερικού με αμφιλεγόμενα ακόμη αποτελέσματα.

Δ. ΣΥΓΚΑΤΑΘΕΣΗ

Αποδέχομαι ότι, ο θεράπων Ιατρός μου ανέλυσε αναλυτικά, λεπτομερειακά και με απόλυτα κατανοητό τρόπο:


Δ. ΔΗΛΩΣΗ ΑΣΘΕΝΟΥΣ

Μου δόθηκε η δυνατότητα να ρωτήσω και να συζητήσω με τον θεράποντα Ιατρό μου για την κατάστασή μου, τις θεραπευτικές επιλογές μου και τους κινδύνους που προκύπτουν από την επέμβαση. Οι ερωτήσεις και οι προβληματισμοί μου απαντήθηκαν πλήρως και επαρκώς.

Βεβαιώνω ότι η φόρμα συγκατάθεσης αυτή, μου δόθηκε όπως είναι συμπληρωμένη, πριν υπογράψει ο ιατρός μου σε αυτή.

 

watermark smallΓια περισσότερες πληροφορίες και υπεύθυνη ενημέρωση επικοινωνήστε με τον κο Όθωνα Μιχαήλ, Γενικό Χειρουργό, Διευθυντή Χειρουργικής Κλινικής Ιατρικού Παλαιού Φαλήρου και Υπεύθυνο Τμήματος Ορθοπρωκτικής Χειρουργικής, Τηλ.: 2109520070, 6944435931 | Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. | http://www.omichail.gr