Ο καρκίνος της χοληδόχου κύστεως είναι μια πολύ επιθετική νόσος, που λόγω της καθυστερημένης συμπτωματολογίας έχει κακή πρόγνωση. Αποτελεί την 5η συχνότερη κακοήθεια του γαστρεντερικού συστήματος, έχει ταχεία εξέλιξη και 5ετή επιβίωση της τάξεως του 5-10%.
Η χολολιθίαση αποτελεί τον σημαντικότερο παράγοντα κινδύνου που ενοχοποιείται για την ανάπτυξη του καρκίνου της χοληδόχου κύστεως σε παράλληλο βηματισμό με την πάροδο της ηλικίας.
Σε ένα ποσοστό περίπου 15-17% ενοχοποιείται μια συγγενής ανωμαλία: η ανώμαλη συμβολή χοληδόχου και παγκρεατικού πόρου.
Άλλοι παράγοντες είναι η πορσελανοειδής χοληδόχος κύστη, η κύστη του χοληδόχου πόρου και η πρωτοπαθής σκληρυντική χολαγγειίτιδα.
Όσον αφορά στους πολύποδες της χοληδόχου κύστεως και την εξαλλαγή τους απο αδενωματώδεις σε καρκίνο τα πσοστά είναι ποικίλλα. Πολύποδες διαμέτρου 10-15mm αναπτύσσουν κακοήθεια σε ποσοστό 45-67%, ενώ πολύποδες με διάμετρο μικρότερη των 10 mm παρουσιάζουν κακοήθεια σε ποσοστό 3.7%.
Ο συχνότερος ιστολογικός τύπος καρκίνου της χοληδόχου κύστης είναι το αδενοκαρκίνωμα (80-95%).Άλλοι τύποι είναι το αδιαφοροποίητο καρκίνωμα , το πλακώδες και το αδενοπλακώδες. Ο καρκίνος της χοληδόχου κύστεως παραμένει κατά κανόνα ασυμπτωματικός και η διάγνωση τίθεται συνήθως μετά από χολοκυστεκτομή για χολολιθίαση ή χολοκυστίτιδα.
Η νόσος αποτελεί τυχαίο εύρημα σε ποσοστό 0.3-1% των χολοκυστεκτομών που πραγματοποιούνται και η διάγνωση τίθεται με την ιστολογική εκτίμηση του παρασκευάσματος.
Ο καρκίνος της χοληδόχου κύστης παρουσιάζεται συνήθως με άλγος του δεξιού υποχονδρίου. Αυτό οδηγεί τον ασθενή στον ιατρό για τον απαραίτητο απεικονιστικό και εργαστηριακό έλεγχο. Ο συχνότερος συνδυασμός συμπτωμάτων περιλαμβάνει τα συμπτώματα της χολοκυστίτιδας. Στο 30% των περιπτώσεων υπάρχει συμπτωματολογία που θέτει την υποψία κακοήθειας από τα χοληφόρα με παρουσία ίκτερου, απώλεια βάρους, αδυναμία, ανορεξία και πόνο.
Η διαγνωστική αλληλουχία ξεκινάει συνήθως με το κλασσικό υπερηχογράφημα και αν υπάρχουν κάποιες διαγνωστικές ενδείξεις συνεχίζεται με αξονική τομογραφία, μαγνητική τομογραφία, MRCP, χολλαγγειογραφία και PET-CT.
Σε περιπτώσεις που από τον απεικονιστικό έλεγχο ο όγκος αποδεικνύεται ανεγχείρητος μπορεί να ληφθούν διαδερμικές βιοψίες υπό υπερηχογραφική ή αξονική καθοδήγηση και να τοποθετηθούν ειδικά stent για την αποσυμφώρηση των χοληφόρων.
Η θεραπεία του καρκίνου της χοληδόχου κύστεως είναι χειρουργική, εξαρτώμενη βέβαια πάντα απο το στάδιο της νόσου. Σε ανεγχείρητους όγκους οδηγούμεστα σε παρηγορική θεραπεία.
Η πρόγνωση των ασθενών με καρκίνο χοληδόχου κύστης εξαρτάται απόλυτα από το στάδιο της νόσου. Οι περισσότεροι ασθενείς έχουν μη εξαιρέσιμη νόσο κατά τη διάγνωσή τους, με αποτέλεσμα η συνολική μέση πενταετής επιβίωση για όλους τους ασθενείς με καρκίνο της χοληδόχου κύστης να μην ξεπερνά το 15%.
Τα αποτελέσματα της χημειοθεραπείας μέχρι και σήμερα δεν είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικά.
Για περισσότερες πληροφορίες και υπεύθυνη ενημέρωση επικοινωνήστε με τον κο Όθωνα Μιχαήλ, Γενικό Χειρουργό, Διευθυντή Χειρουργικής Κλινικής Ιατρικού Παλαιού Φαλήρου και Υπεύθυνο Τμήματος Ορθοπρωκτικής Χειρουργικής, Τηλ.: 2109520070, 6944435931 | Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε. | http://www.omichail.gr